محمد شابازیان – گل پیر

شدی حسرت واسه من
من واست یه خاطره
یادتم نمیاد انگار
هر چی شدم به خاطرت

قسمت این شد من بمونم
تو بری تموم جونم
فکر نکن که بی ستاره م
نه که یه بی آسمونم

هوش و حواست شده کی
قلبتو دادی تو به کی
بعدت دلم شد پر تیغ
من موندم و یه گل پیر

کی الان میخونه واست
کی برات ذوق می‌کنه
کی موهاتو میبافه هر شب
کی غمتو میخوره

کی شبا تا خود صبح
با چشات حرف میزنه
وقتی پشتت خالی بوده
کی پیشت موند یه تنه